Sprawdź, jakie drewno kominkowe ma dużą wartość opałową i ładnie pachnie podczas spalania. Na opał do kominka, zużywa się w sezonie grzewczym od 5 do 15 m? drewna, w zależności od wielkości ogrzewanych pomieszczeń, częstotliwości palenia i pogody. To dużo, dlatego kupując drewno do kominka, zastanów się nad wyborem gatunku, miejsca zakupu i składowania.

Drewno kominkowe – gatunki iglaste czy liściaste?

Do palenia w kominkach nie poleca się drewna drzew iglastych. Ma dużo żywicy, która w trakcie spalania strzela, zanieczyszczając otoczenie trudnymi do usunięcia plamami. Poza tym tworzy się dużo dymu i sadzy osiadającej na ściankach kominka oraz w przewodzie kominowym.

Tych wad nie ma drewno drzew liściastych, które polecane jest jako drewno na opał. Zawiera ono mało żywicy, pali się równo i z reguły nie tworzy dużej ilości dymu, więc kominek długo pozostaje czysty. Szczególnie wartościowe jest drewno twarde (grab, dąb, buk), ponieważ w trakcie spalania daje najwięcej ciepła. Gorsze jest drewno miękkie (lipa, topola). Jest ono lżejsze, a przez to mniej kaloryczne; na przykład 1 m? suchego drewna topolowego waży tyle, co 0,54 m? grabiny, potrzeba go więc blisko dwa razy więcej, by uzyskać tyle samo ciepła. Jeśli kupimy twarde, wysokokaloryczne drewno, rzadziej będziemy musieli dokładać do ognia. A to oznacza mniej opału do ogrzania domu i oszczędność miejsca niezbędnego do jego składowania.

WAŻNE! Do palenia w kominkach nie nadają się elementy drewniane, które były impregnowane, lakierowane lub pomalowane jakimkolwiek innym chemicznym preparatem.

Aby uzyskać jak największą wartość opałową drewna, należy je sezonować od roku do dwóch lat. Zaraz po ścięciu drewno ma w sobie od 50 do 70% wody, po sezonowaniu jego wilgotność spada do 15-20%. Drewno z dużą zawartością wody daje mało ciepła, źle się pali i dymi.

Jakie drewno do kominka: buk, brzoza a może jesion?

  • Brzoza – łatwo płonie, nawet jeśli była krótko sezonowana, ale dość szybko się spala. Daje ładny, równy płomień, ma wyjątkowo mało substancji smolistych. Odznacza się średnią wartością opałową.
  • Buk – drewno spala się spokojnie i długo. Ma wysoką wartość opałową, daje dużo ciepła.
  • Dąb – pali się powoli i bardzo długo. Zawiera garbniki o przyjemnym gorzkim zapachu, które są uwalniane w trakcie spalania. Nadaje się do wędzenia potraw. Ma wysoką wartość opałową, daje dużo ciepła.
  • Drzewa owocowe – palą się powoli równym płomieniem. Wydzielają miły aromat. Drzewo kominkowe z jabłoni, gruszy i wiśni jest wykorzystywane do wędzenia potraw.
  • Grab – jego drewno jest uważane za najlepsze na opał (najwyższa wartość opałowa). Spala się bardzo wolno. Nie tworzy okazałego płomienia, ale daje dużo ciepła.
  • Jesion – drewno choć pali się długo i daje dużo ciepła, rzadko jest stosowany jako materiał opałowy. Słabo się łupie, więc trudno go pociąć na szczapy.
  • Olcha – źle się pali, jeśli nie jest dostatecznie wysuszona. Jej drewno jest natomiast uważane za jedno z najlepszych do wędzenia. Dodaje potrawom aromatu i poprawia ich kolor.
  • Topola – (między innymi biała i osika). Ma bardzo niską wartość opałową i daje mało ciepła. Wilgotna nie płonie wcale, wysuszona ? spala się bardzo szybko, dlatego nadaje się na podpałkę.

Drewno do kominka nie może być impregnowane, lakierowane lub pomalowane jakimkolwiek innym chemicznym preparatem.

Dlaczego drewno kominkowe musi być sezonowane?

W drewnie tuż po ścięciu drzewa jest aż 50-70% wody. Zależy to od gatunku rośliny i od pory roku (drzewa ścinane zimą mają jej mniej). Takie drewno ma małą wartość opałową ? źle płonie, daje mało ciepła, dymi, a spaliny o dużej zawartości pary wodnej łatwo się osadzają na ściankach kominka i w przewodach kominowych, skracając ich żywotność. Większe są też straty ciepła, bo żeby móc spalić wilgotne drewno, trzeba zwiększyć ciąg powietrza, a to oznacza otwarty szyber.

Dlatego przed użyciem drewno na opał powinno być sezonowane, czyli pozostawione na jakiś czas, żeby wyschło. W tym celu najlepiej połupać je na szczapy ? tak przygotowane szybciej schnie i jest od razu gotowe do użytku ? i przez co najmniej rok, a najlepiej dwa lata, przechowywać w pryzmach pod zadaszeniem. W tym czasie jego wilgotność spada do 15-20%. Wartość opałowa takiego drewna wynosi około 4 kWh/kg, podczas gdy drzewo kominkowe o zawartości wody 50-60% tylko około 2 kWh/kg. Szczapy nie powinny leżeć bezpośrednio na ziemi, żeby nie chłonęły z niej wilgoci. Lepiej ułożyć je na legarach lub ruszcie. To zapewni ich izolację od gruntu i dobrą cyrkulację powietrza. Wilgotnego drewna nie należy składować w nieprzewiewnych pomieszczeniach, bo może się zaparzać i pleśnieć.